ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပုိင္းရွိ ပေလာင္ေဒသတြင္းမွာ အစုိးရစစ္တပ္နဲ႔ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ ကိုင္တပ္ ဖဲြ႕တုိ႔အၾကား စစ္ပဲြေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနတာေၾကာင့္ တအာင္း(ပေလာင္) အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ကေလး သူငယ္ေတြ အတိဒုကၡေရာက္ ေနရတယ္လုိ႔ပေလာင္အမ်ဳိးသမီးအစည္းအရုံး ( PWO)ကေျပာပါတယ္။
အခုလ ႏုိ၀င္ဘာ ၅ရက္ေန႔ကထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာျပဳလုပ္တဲ့ ပေလာင္အမ်ဳိးသမီး အစည္းအရုံးမွထုတ္ျပန္တဲ့ “ စစ္ပဲြ၏၀န္ထုပ္၀န္ပိုး” လုိ႔ အမည္ေပးထားတဲ့ အစီရင္ခံစာရွင္းလင္းပဲြ အခမ္းအနားမွာ အခုလုိ ေျပာၾကားလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။
အစီရင္ခံစာျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ကိုယ္တုိင္ကြင္းဆင္း စစ္တမ္းေကာက္ယူခဲ့သူ လုိည္းပုိးညိဴ၀္းက “စစ္ပဲြေၾကာင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထုိင္ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြဆုိလုိ႔ရွိရင္ ဘယ္လုိမွ ဘ၀အာမခံခ်က္မရွိဘူး။ ဘာျဖစ္ လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အစုိးရစစ္တပ္ကေနၿပီး အမ်ဳိးသမီးေတြကို လိင္ပိုင္းဆုိင္ရာ ထိပါးေႏွာက္ယွက္မႈေတြရွိတယ္။ က်မတုိ႔ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္ေတြမွာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ စစ္ပဲြေၾကာင့္ ကေလးေတြဟာလည္း ဘယ္လုိမွ ေက်ာင္းဆက္လက္မတက္ႏုိင္ေတာ့ပဲနဲ႔ ေက်ာင္းထြက္လုိက္ရတဲ့ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ”လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
၂၀၁၁ခုႏွစ္မွ စၿပီး မန္တုန္နဲ႔ နမ့္ခမ္းၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ အစုိးရစစ္တပ္နဲ႔ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ KIA၊ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ -ေျမာက္ပုိင္း SSA-N၊ ပေလာင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ TNLA တုိ႔အၾကား ျဖစ္ပြားတဲ့ စစ္ပဲြေတြေၾကာင့္ ပေလာင္ျပည္သူ ၂,၀၀၀ေက်ာ္ တစ္ျခားတစ္ေနရာသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ ခဲ့ရသလုိ လက္ရွိအေျခအေနမွာလည္း ကြတ္ခုိင္၊ နမ့္ဆန္၊ ေက်ာက္မဲ၊ မန္တုံ၊ နမၼတူ ေနရာေတြမွာ စစ္ပဲြေတြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနတာေၾကာင့္ မုံစီးနဲ႔ ကြတ္ခုိင္ ေဒသအတြင္း ေရႊ႕ေျပာင္းေနထုိင္လာသူ ဒုကၡသည္ ဦးေရ ၅၀၀ေက်ာ္ ထပ္တုိးလာတယ္လုိ႔PWO ကဆုိပါတယ္။
အစုိးရစစ္ တပ္မွ အခုလုိ ထုိးစစ္ဆင္မႈေတြ လုပ္ေဆာင္တဲ့ တၿပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ ပေလာင္ေဒသရွိ ျပည္သူ ေတြဟာ ဖမ္းဆီးညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ခံရတာ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ အဓမၼျပဳက်င့္ခံရတာ၊ သတ္ျဖတ္ခံရတာ၊ ေပၚတာ လုိက္ခုိင္းတာ၊ကၽြဲ၊ ႏြား တိရစၦာန္မ်ား လုယက္ခံရတာေတြ ႀကံဳေတြ႕ေနရတယ္လုိ႔ ပေလာင္အမ်ဳိး သမီး အစည္းအရုံးက ေျပာပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ၿမိဳ႕နဲ႔အလွမ္းေ၀းကြာတဲ့ တြန္ဟုမ္းနဲ႔ကြတ္ခုိင္ ဒုကၡသည္စခန္းတုိ႔မွာ ေနထုိင္တဲ့ ျပည္တြင္း ဒုကၡသည္ေတြဟာ ရိကၡာ၊ ေဆး၀ါးကုသမႈ၊ အမုိး အကာလုံၿခံဳမႈ စတဲ့ ေထာက္ပ့ံမႈေတြကုိ လုိအပ္ေနေပမယ့္လည္း အစုိးရစစ္တပ္မွ အကူအညီေပးမယ့္ အစုိးရမဟုတ္ေသာ အဖဲြ႕အစည္းေတြကို ပိတ္ပင္တားဆီးမႈလုပ္ေဆာင္ေနတယ္လုိ႔ PWOေျပာပါတယ္။
“တြန္ဟုမ္းရြာမွာဆုိလုိ႔ရွိရင္ တရြာလုံးနီးပါးဖ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ Paracitamol တစ္လုံး ေတာင္မွမရွိဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာရႏုိင္မလဲဆိုတာကုိလည္းအစို္းရကေထာက္ပံ့တဲ့ေဆးေပးခန္းေတြလည္းမရွိသလုိ ေက်းလက္ေဆး
ေပးခန္းတြင္လည္းမရွိပါဘူး။ အဲဒီအခါၾကေတာ့ က်မတုိ႔ေဒသမွာရွိ ဒုကၡသည္ေတြရဲ့အေျခအေနက အရမ္း
ကိုဆိုးရြားေနတယ္”လုိည္းပုိးညဴိ၀္းက ေျပာပါတယ္။
အစို္းရအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္တြင္းအစိုးရမဟုတ္တဲ့(အန္ဂ်ီအုိ)အဖဲြ႕ေတြကို ျပည္တြင္း ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာ လြတ္လပ္စြာ သြားေရာက္ခြင့္နဲ႔ အကူအညီမ်ား ေပးခြင့္ျပဳေပးဖုိ႔၊ တစ္ႏုိင္ငံလုံးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔နဲ႔အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးပဲြေတြစတင္က်င္းပဖုိ႔နဲ႔ ႏုိင္ငံတကာအသင္း အ၀ုိင္းအေနနဲ႔လည္း တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေဒသရွိ ႏုိင္ငံတကာ အကူအညီေပးေရးအဖဲြ႕ေတြေရာက္ေအာင္ ျမန္မာအစုိရကို ဖိအားေပးဖုိ႔ကိုလည္း PWOကေတာင္းဆုိလုိက္ပါတယ္။
ပေလာင္အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ဘ၀အဆင့္အတန္းတုိးတက္ျမင့္မားဖုိ႔၊ ႏုိင္ငံေရးအအခန္းက႑မွာ ပါ၀င္လာေစဖုိ႔၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈေတြအားလုံးပေပ်ာက္ေရးအတြက္တက္ၾကြစြာ လႈပ္ရွားဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ပေလာင္အမ်ဳိးသမီးအစည္းအ႐ုံး(PWO)ကို ၂၀၀၀ခုႏွစ္မွာ စတင္ဖဲြ႕စည္းခဲ့တယ္။
No comments:
Post a Comment